Samen ontwerpen
De ontwerpende aanpak is geschikt voor de overheid, zagen we al. Maar wat houdt die aanpak precies in?
Er zijn volop methodes voor het ontwerpproces in omloop. Veelgebruikt is de Double Diamond, bekend geworden door het werk van het Britse Design Council. (De Double Diamond komt ook voor in SAFe, de methode die steeds meer overheidsorganisaties hanteren.) Volgens het model kun je een ontwerpproces verdelen in vier fasen, waarin het ontwerpteam divergeren en convergeren afwisselt.
Meer informatie over de Double Diamond en het SAFe framework
Onder de noemer van ‘design thinking’ bestaan veel variaties op de Double Diamond. Maar als je ze naast elkaar legt, ga je zien dat er vooral veel overeenkomsten zijn. Zo moet het team volgens de meeste modellen het vraagstuk breed onderzoeken, de ‘vraag achter de vraag’ achterhalen, ervaringsdeskundigen of gebruikers betrekken, en meerdere mogelijke oplossingen bedenken, prototypen en testen.
De ontwerpende overheid
Christian Bason, design-expert bij de Deense overheid, schreef een boek waarin hij betoogt dat de overheid zélf moet gaan werken als een ontwerper. In Leading Public Sector Innovation beschrijft hij hoe overheden onze complexe, hedendaagse problemen niet meer kunnen oplossen met beleid uit ivoren torens. In plaats daarvan moeten ze aan de slag met co-creatie: ontwerpen in samenwerking met de gebruikers.
Christian Bason, Leading Public Sector Innovation, Co-creating for a Better Society (2nd Ed.) (Policy Press, 2018)
In een essay beschreef ik eerder wat er gebeurde toen ik met collega’s op deze manier aan de slag ging. Wij trokken de conclusie dat het ons veel bracht: we leerden veel over de context van het probleem en ontwikkelden een oplossing die paste in de praktijk van de gebruikers. We merkten ook dat we goed moesten nadenken over de rol van de burgers die met ons meewerkten. Hoe betrek je mensen op een goede manier?